Van de ene kant is het maar goed dat er geen reden is om vanavond naar de Songfestival-poppenkast te kijken. Uitgebluster dan de lokale brandweer na het sein ‘brand meester’ keerden de GHV-kids zaterdagmiddag terug uit Gilze. Het was in één woord een prachtige editie van het jaarlijkse jeugdkamp!
Ons vorige verslag eindigde met het bericht dat de kids op donderdagnacht keurig rond drie uur op minimaal één oor lagen. Die nachtrust was hard nodig, want vrijdag stond er weer een drukke dag op de menukaart. Te beginnen met een ochtendgymnastieksessie en ontbijt. Wel in deze volgorde, want met een stevig ontbijt op de maag hupt het niet zo lekker.
Stevige Alphenrit
Na het ontbijt gingen we op de fiets naar recreatieplas ’t Zand in Alphen. Een pittige Alphenrit, gelukkig met een h’tje erin, anders waren we nu nog niet thuis. Het water was nog net een graadje of zeven te koud om te zwemmen, tenzij je Wim Hasselhoff – de hoofdrolspeler van Baywatch die graag ijsbaden neemt – heet. Gelukkig was het zand niet te koud. Daar konden de kids zich lekker uitleven om letters te verzamelen. Daarmee konden ze woorden leggen en die leverden weer punten op, als ze tenminste goed gespeld waren.
Ook speelden we nog Kubb, een houten werpspel uit Zweden. Nu zijn we vandaag wel een beetje klaar met Zweden, maar Tweede Pinksterdag 2025 gaan we wel weer naar de IKEA. De zon scheen trouwens behoorlijk fel in Alphen. We sluiten niet uit dat dat in Goirle ook zo was.
’t Zand werd deze keer niet ingenomen door Duitse kuilengravers, maar door internationale olympiërs uit Goirle.
Vijfkamp bij ’t Spie
Bij terugkomst op de kamplocatie ’t Spie was een verrassing: het hele terrein was gevuld met spelmateriaal voor een vijfkamp. Er was een stormbaan van maar liefst 25 meter, een geleend vliegend tapijt (de fakir van de Efteling moest even een andere transportwijze bedenken om te pendelen tussen beide torens) en nog veel meer moois. Ook de kampleiding had mooie momenten op de stormbaan, maar daarover houden we onze snavel gesloten. What happens in Gilze, stays in Gilze.
Na deze activiteiten ging de fik erin. Eerst was er een barbecue, daarna een kampvuur. We zongen rondom het vuur nog een liedje of vijftien voordat de oogjes toe gingen.
Het was warm en gezellig rondom het vuur.
Zaterdag: terug naar huis
Helaas, de zaterdagochtend stond in het teken van het vertrek. Na het schoonmaken van het sanitair (helpende jeugdleden en ouders bedankt!) en het in de tassen proppen van enkele tonnen aan bagage, sprongen we op de tweewielers voor de terugreis naar Goirle. Onderweg wierpen we nog even het anker uit bij de ijssalon voor een ijskoud intermezzo, voordat de kinders in de armen van hun wachtende ouders, broertjes, zusjes of trainers fietsten. Het was een emotioneel weerzien.
Er werden tijdens dit jeugdkamp ook nog punten verdiend met allerlei olympische spellen. Na wat rekenwerk kwam de jury tot de conclusie dat Zuid-Afrika de meeste punten verzamelde. De Zuid-Afrikaanse atleten wilden dit weten en voerden nog even fijntjes een dans op, op een lied van Shakira, Shakira. Haar carrière kende piqué en dalen, maar het feit dat haar lied ‘Waka waka’ in Goirle klonk, deed haar ongetwijfeld goed. Daarna werd er ook nog gedanst door de liefhebbers. Dat waren er best veel.
Een muzikale toegift. Op de achtergrond het noorderlicht.
Slotakkoord
Het slotakkoord was voor fotograaf en E-trainer Helga. Na het maken van een gezellige groepsfoto was het tijd voor een laatste knuffel, boks of high-five. Het waren drie fantastische dagen. De leiding en organisatie bedankt! Wij gaan lekker op tijd naar bed. Wie het ESF gewonnen heeft, lezen we woensdag wel in het Goirles Belang.
De ‘klas’ van ’24.